Hojność

Kształcony nawyk: Pomagam innym w drobnych rzeczach

Kompetencja stała: Nauka (dobrze wykorzystuję czas na naukę: uczę się codziennie i efektywnie)

Pytania i sugestie dla rodziców:

A) Poniższe pytania mogą pomóc w zastanowieniu się, w jaki sposób pracować poza szkołą, by wdrażać realizowany w szkole plan rozwoju dziecka.

Czy drobne przysługi na rzecz innych członków rodziny są rzeczą zwyczajną w naszym domu? Co możemy poprawić w tym aspekcie?
Uśmiech to dobry sposób służenia innym. Czy często uśmiechamy się w domu?
Czy mamy listę obowiązków domowych? Czy aktualizujemy ją co trzy miesiące lub raz w roku rozdzielając od nowa obowiązki pomiędzy wszystkich członków rodziny?

B) Poniższe sugestie wskazują w jakich zadaniach potrzebne jest osobiste zaangażowanie ze strony rodziców. Celem przedstawionych propozycji jest ukazanie możliwości wsparcia dziecka w pracy nad rozwojem poszczególnych nawyków i kompetencji.

Warto zwracać uwagę dzieciom, że czasami mogą zrezygnować z czegoś co lubią dla innej osoby, pozwolić by ktoś inny wziął największy kawałek ciasta lub ostatnie jabłko.
Mówienie dzieciom o znaczeniu ich nauki, o tym, że nauka jest ważna, ponieważ jest to forma służenia innym ludziom, tak jak praca mamy i taty.
Możemy przypomnieć dzieciom, że ktoś, kto ma „szczodre serce” powinien łatwo przebaczać i zapominać drobne krzywdy i błędy popełnione przez inne osoby.
Nie narzekajmy w domu na nadmiar pracy i obowiązków. Jeśli damy dzieciom dobry przykład, będą cieszyły się możliwością realizacji swoich obowiązków oraz pomocy innym.

Opowiadanie do pracy w grupie:

Pytania do tekstu:

Jak możemy określić postawę rodziców Franka? Dlaczego?
Jak czułby się Frank gdyby jego rodzice z obawą i niechętnie odpowiedzieli na jego prośbę?
Dlaczego Frank obawiał się tego, jak zareagują jego rodzice na fakt, iż został inwalidą?

Historia: „Frank wraca z wojny”

Frank był żołnierzem amerykańskiej piechoty morskiej powracającym z działań wojennych. Gdy tylko znalazł się na terytorium Stanów Zjednoczonych zadzwonił do rodziców. Usłyszał głos matki i powiedział:

– Mamo, wracam do domu, ale chciałem poprosić was o przysługę. Jest ze mną przyjaciel z mojego oddziału, który nie ma gdzie mieszkać, więc zaproponowałem mu, aby zamieszkał u nas, przynajmniej na pewien czas.

– Oczywiście, przyjeżdżajcie, chętnie go przyjmiemy – odrzekła mama.

– Muszę wam jeszcze coś powiedzieć… On był ranny. Wszedł na minę. Stracił nogę i rękę.

– Synku, tym bardziej postaramy się mu pomóc, nie mogę się doczekać, kiedy cię zobaczę – odpowiedziała mama.

– Dziękuję mamo, to dla mnie bardzo ważne – powiedział Frank.

– Kiedy przyjedziecie? – niecierpliwiła się mama.

– Za tydzień w sobotę, do zobaczenia – zakończył Frank.

– Do zobaczenia – odrzekła radośnie mama.

Dla rodziców Franka tydzień oczekiwania wydawał się wyjątkowo długi, ale bardzo radosny. Mama zadbała o odpowiednie warunki dla przyjaciela Franka, by było mu wygodnie. Wraz z ojcem przestawiła kilka mebli i przygotowała specjalny pokój dla gościa, dostosowując go do jego potrzeb.

Gdy nadszedł upragniony dzień spotkania, dom wyglądał odświętnie, mama przygotowała wyśmienity obiad i co chwila wyglądała przez okno. Gdy odezwał się dzwonek oboje rodzice pobiegli otworzyć drzwi i ujrzeli… swego syna Franka na wózku inwalidzkim pchanym przez drugiego żołnierza. W jednej chwili zrozumieli, że to, co Frank opowiedział o swoim przyjacielu dotyczyło jego samego. Wzruszeni rzucili się by go uściskać. Ich uczucie szczęścia i bólu stopiły się w jedno. Minęła długa chwila zanim ktokolwiek mógł coś powiedzieć.

– Dziękuję, dziękuję – powtarzał Frank, potem uśmiechnął się i zapytał – Mamo, jesteśmy strasznie głodni, co mamy dziś na obiad?

Mama udała się do kuchni, a Frank zastanawiał się: Co trzeba robić od najmłodszych lat aby być tak bezinteresowną, szczodrą i uczynną osobą jak jego mama?

Wnioski/konkluzje

Hojność oraz uczynność, podobnie jak inne cnoty, są wynikiem konkretnych czynności, które staramy się wykonywać codziennie od najmłodszych lat. Bardzo nam w tym pomagają sugestie oraz dobry przykład ze strony innych osób.
Postawa życzliwości i chęci pomocy innym ludziom przynosi nam samym dużo szczęścia i satysfakcji. Warto pomagać innym nie tylko dlatego, że sami możemy potrzebować pomocy lecz dlatego, że sami stajemy się przez to lepszymi i bardziej szczęśliwymi ludźmi.
Bycie nieszczęśliwym nie jest żadnym powodem do tego, aby przestać być osobą hojną czy przestać pomagać innym. Powody do tego aby być osobami uczynnymi, postępującymi zgodnie z zasadami moralnymi i etycznymi są poza nami i stanowią część misji każdego człowieka na tym świecie.
Musimy nauczyć się dawać, ale także otrzymywać pomoc od innych, pamiętając o tym, że nie jesteśmy samowystarczalni oraz że często brakuje nam wiedzy czy sił do tego, aby coś zrobić.
Zanim zobowiążemy się pomóc innym, musimy pamiętać o wypełnieniu własnych obowiązków. Pomaganie innym zamiast odrabiania trudnych lekcji byłoby w rzeczywistości pewną formą lenistwa.