PROFESJONALIZM

Kształcony nawyk: Otrzymuję dobre oceny ze wszystkich przedmiotów
Kompetencja stała: Nauka (dobrze wykorzystuję czas na naukę: uczę się codziennie i efektywnie)

Pytania i sugestie dla rodziców:

A) Poniższe pytania mogą pomóc w zastanowieniu się, w jaki sposób pracować poza szkołą, by wdrażać realizowany w szkole plan rozwoju dziecka.

  1. Czy jesteśmy wymagający wobec naszych dzieci i zachęcamy je do uzyskiwania jak najlepszych ocen?
  2. Czy wiemy, jak nasze dziecko wywiązuje się ze swoich obowiązków i jak się uczy?
  3. Czy poświęcamy czas na sprawdzanie zadań domowych naszych dzieci i wiemy czy są dobrze przygotowane do sprawdzianów? Pomagamy im w nauce i zwracamy uwagę na błędy, które popełniają (ortograficzne, interpunkcyjne itp.)?

B) Poniższe sugestie wskazują w jakich zadaniach potrzebne jest osobiste zaangażowanie ze strony rodziców. Celem przedstawionych propozycji jest ukazanie możliwości wsparcia dziecka w pracy nad rozwojem poszczególnych nawyków i kompetencji.

  1. Wykazywanie dużego zainteresowania osiągnięciami i porażkami szkolnymi oraz pozaszkolnymi dziecka i udzielanie mu wsparcia oraz pomocy w nauce. Kształtowanie pozytywnego obrazu szkoły, jako miejsca, które sprzyja rozwojowi osobistemu, gdzie można dowiedzieć się wielu potrzebnych w życiu rzeczy.
  2. Przeprowadzenie, przynajmniej raz w tygodniu, spokojnej rozmowy mającej na celu wsparcie dziecka oraz zwrócenie uwagi na pozytywny wpływ nauki na dalszą drogę życiową. Pamiętanie o zachęcaniu do nauki.
  3. Pomoc dziecku w sporządzeniu tygodniowego planu nauki, w którym przeznaczy czas na przygotowanie się do zajęć z każdego przedmiotu.

Opowiadanie do pracy w grupie:

Pytania do tekstu:

  1. Co znaczy, że ktoś jest pragmatyczny?
  2. Co należy robić, aby otrzymywać dobre oceny z wszystkich przedmiotów?
  3. Co jest potrzebne, oprócz wysokiej średniej, aby być dobrym uczniem?
Historia: „Franek”

Franek zawsze był pewny swego, miał określone przekonania i dostosowane do nich pragmatyczne działanie. „To mi się przyda, więc się tego uczę, to mi się nie przyda, więc się tego nie uczę”- mawiał. Był przekonany, że wie czego chce i dążył uparcie, choć po linii najmniejszego oporu, do celu. Franek był zdolny i zaradny, tak więc organizował sobie życie szkolne w taki sposób, aby osiągać dobre wyniki, nie wysilając się ponad miarę.

Niemiecki nigdy nie należał do jego ulubionych przedmiotów. Pan Andrzej Łopacki, nauczyciel tego języka, był dość wymagający. Tymczasem Frankowi w ogóle nie zależało na tym przedmiocie. Pan Andrzej jednak wiedział, że Franek mógłby mieć z niemieckiego czwórkę, a nawet piątkę. Postanowił więc – ponieważ nie wiedział, jaką ocenę wystawić mu na półrocze – odpytać jeszcze Franka ze słówek i gramatyki, która była omawiana na ostatnich zajęciach.

Niestety Franek nie chciał odpowiadać i co gorsza, powiedział panu Łopackiemu, że niemiecki jest językiem zupełnie niepotrzebnym. Dodał, że teraz i tak wszyscy Niemcy uczą się angielskiego i że nauka niemieckiego to zwykła strata czasu, a poza tym „nie ma żadnej ochoty uczyć się tego skomplikowanego języka i nie będzie przygotowywać się do odpowiedzi”.

Nauczyciel postanowił obniżyć Frankowi ocenę za zlekceważenie przedmiotu, z którego się nie przygotował ze zwykłego braku chęci, negatywnego podejścia i lenistwa, a oprócz tego otwarcie się do tego przyznał. Dodatkowo pan Andrzej poinformował o tym wychowawcę i dyrektora szkoły. Wybuchł z tego ogromny skandal, a w domu czekała go poważna rozmowa z rodzicami na temat złego zachowania.

Franek ma młodszego brata, który często się na nim wzoruje. Jednak widząc co się wydarzyło, zaczął się zastanawiać: dlaczego trzeba starać się o dobre wyniki ze wszystkich przedmiotów, nawet z tych, za którymi nie przepadamy?


Wnioski/konkluzje:
  1. Według pragmatyków coś jest dla nas dobre, jeśli jest użyteczne lub przynosi dobre rezultaty. Postępując w ten sposób, niektórzy ludzie mogą popełnić poważne błędy, usprawiedliwiając na przykład w ten sposób eutanazję (spowodowanie śmierci osoby, która twierdzi, że jest „bezużyteczna”).
  2. Istotne jest, aby mieć profesjonalne podejście do nauki oraz zajęć lekcyjnych, nawet tych, które wydają nam się mniej ważne. Takie podejście oznacza solidne przygotowywanie się do wszystkich przedmiotów. Zdołanie nauczyć się tego, za czym nie przepadamy kształtuje nasz charakter oraz czyni nas profesjonalistami.
  3. Bycie dobrym uczniem nie sprowadza się wyłącznie do otrzymywania dobrych ocen. Dobry uczeń to taki, który jest lubiany przez nauczycieli i kolegów, wkłada serce i wysiłek w to co robi, profesjonalnie podchodzi do każdego przedmiotu, pomaga słabszym, aktywnie uczestniczy w życiu klasy i szkoły oraz poza nią.